هر بار که به این سریال می اندیشم با خودم می گویم همین اثر کافیست برای استاد میرباقری که روز محشر مورد عنایت و شفاعت سیدالشهدا سلام الله علیه قرار بگیرد و عاقبت به خیر شود.
نکات بسیار ارزنده ای را در این مجموعه به نمایش گذاشته که تنها با تور دقت می توان همه را شکار کرد.
یکی از این گوهرها صحنه ای است که کیان با سر بریده ی شمر ملعون و یکی دیگر از اشقیاء به حضور مختار می رسد. آنگاه مختار کیان را از شیطان بر حذر می دارد. کمی بعد که بن کامل از شکار حرمله ی ملعون ناامید می شود، کیان این مسئولیت را بر عهده می گیرد، اما موفق نمی شود چرا که نیتش برتری جویی و برانگیزنده ی انگیزه اش نفس سرکش است. به خود می آید و با خود خلوت می کند. در مسجد کوفه استغفار می کند و با اشک، دلش را از غرور و منیت پاک می کند. چون به خانه می آید، با پیکرهای خونین اهل بیتش مواجه می شود و چندی در تحیر می ماند.
خدا او را سخت بر زمین می زند، چون دوستش دارد. کیفر گناهش را بر او می چشاند تا کاملا پاک شود. اگر خدا دوستش نداشت، به حال خود رهایش می کرد تا تمام مجرمان کربلا را یکی پس از دیگری هلاک کند و خود را نیز هم.
گاه با انجام کارهایی خرد یا کلان، دچار غرور می شویم و عجب. فکر می کنیم که خود آن کار را انجام داده ایم. همین لغزش می تواند ما را تا سرحد تباهی بکشاند. اگر خدا دوستمان بدارد، گوشمالی مان داده، حالمان را می گیرد تا بدانیم که خود ذلیل نفسیم و اگر کار خیری از ما سر میزند همه از اوست. اما اگر بخواهد گمراهمان سازد، به حال خود رهایمان می کند تا بارمان سنگین تر شود.
این سخن از امام خمینی را خوب به یاد دارم که می گفت من یک رکعت نماز برای خدا نخوانده ام و هرچه بوده برای نفس بوده. شاید در نگاه اول به نظر برسد که ایشان تعارف می کند یا غلو می کند. اما نه، امام درست می گوید چون میدان مبارزه با نفس را خوب درک می کند. او دائم در حال کشتی گرفتن با نفس است.
گویا هر چه بیش تر در این راه قدم برداری، بی ارادگی خود را بیش تر می فهمی و می دانی که اگر به جایی رسیده ای همه از خدا بوده. خداست که هر که را بخواهد هدایت می کند و هر که را بخواهد گمراه.
کاش از گمراهان نباشیم. به قول شاعر "سر مستوری و مستی همه در عاقبت است"
با آرزوی عاقبت به خیری برای شما دوستان عزیز...